Een nieuw avontuur

Mijn laatste reisblog schreef ik op het vliegveld van Hongkong. Ik was onderweg naar Amsterdam, maar met mijn gedachten was ik nog in Indonesië. Het zal wel even duren voor ik weer helemaal gewend ben in Nederland dacht ik. Dagen, weken, maanden vlogen voorbij, maar de onrust bleef. Wat zal ik doen? Verder studeren, een baan zoeken of toch de stoute schoenen aantrekken en weer een ticket boeken. Ik koos voor het laatste.

En zo stapte ik eind maart weer op het vliegtuig. Dit keer niet alleen, maar samen met een vriendin. Met z’n tweeën drie weken door Thailand reizen voordat ik alleen verder door zou gaan.

Onze reis begon in Bangkok. Een grote stad waar het weer ontzettend drukkend is. 35 Graden en geen zuchtje wind. Sabina kijkt met grote ogen om zich heen, ik heb bijna het gevoel van thuiskomen. Hallo Azië! We besluiten om snel door te trekken naar het noorden, weg uit de chaos en drukte van Bangkok. Als we bijgekomen zijn van onze jetlag vertrekken we naar Chiang Mai, een stadje in het noorden van Thailand. Vanuit daar trekken we door naar Pai.

Het kleine busje kronkelt over de smalle wegen door de bergen. Iedereen in de bus wordt witter en voelt zich met de minuut misselijker. Na een busrit dat uren lijkt te duren komen we aan in Pai. Een klein hippie-achtig dorpje waar een ontzettend relaxte sfeer heerst.

De relaxte sfeer verdween echter snel toen we besloten om een tocht op een olifant te maken. ‘You guys get the biggest elephant, she’s really playful in the water’ werd ons bij aankomst medegedeeld. Een gigantisch beest staat voor ons en ik kijk om me heen of er iemand is die in de benen gaat om een ladder op te halen. Geen realistische gedachte van mij helaas. We moeten zelf, met alleen de hulp van een touw, op het beest zien te klimmen. En daar zit je dan, drie meter hoog met het gevoel dat je er elk moment afvalt. Toen we eenmaal in de rivier waren gebeurde dit dan ook. Een hele ervaring, maar de volgende keer ga ik liever alleen het beest verzorgen.

Vanuit Pai hebben we een lange reis voor de boeg naar het zuiden van Thailand. Na een rit met de bus, trein, taxi en boot leidt een tegelpad ons uiteindelijk naar een kleine eenvoudige bungalow. Wij zijn blij. We droppen onze backpacks en haasten ons naar het strand. De prachtige blauwe zee lacht ons tegemoet. Met een zucht van voldoening ploffen we neer op onze sarongs. Eindelijk, we zijn op Koh Tao!

Voor we het weten is het alweer tijd voor Sabina om naar huis te gaan. Met een laatste paar dagen in Bangkok is het tijd om elkaar uit te zwaaien. Ik trek vervolgens door naar het noorden van Thailand, om daar de grens over te gaan naar Laos. In het grensdorpje ontmoet ik veel reizigers die Engelse les geven. Ik bezoek een school en woon een les bij. Erg leuk en inspirerend om te zien hoe leergierig sommige kinderen zijn.

Inmiddels ben ik in Vang Vieng in Laos. De omgeving hier is prachtig, dus dat belooft nog wat als ik verder naar het noorden trek. Over drie maanden vlieg ik naar Sydney. Tot die tijd reis ik in Zuidoost Azië en zal ik jullie op de hoogte proberen te houden.