Roadtrip in Indonesië

Indonesië, een land dat bestaat uit ruim 17.000 eilanden. Ik heb in 3,5 week negen ervan gezien. Oftewel, veel te weinig tijd!

Op 5 juli kwam ik aan in Denpasar. De opdringerige taxichauffeurs, de gaten in de grond die dienen als wc's en de totale chaos in het verkeer zorgden gelijk voor een cultuurshock. Even wennen na vier maanden reizen in westerse landen.

Vanuit Denpasar ben ik naar Kuta gegaan, de partystad van Bali. Na de extreem hoge alcoholprijzen in Australië was het goed toeven in Kuta! Na een paar dagen feesten in het drukke Kuta besloten we naar de Gili eilanden te reizen. Met de veerboot naar Lombok en vanaf daar met een klein bootje naar Gili Trawanagan. Dit gaat uiteraard gepaard met veel wachten, want de boot vertrekt pas wanneer hij vol is.

De Gili eilanden zijn drie kleine eilanden met prachtige stranden en ongelofelijk mooi koraal. Tijdens een dag snorkelen heb ik naast allerlei kleuren koraal ook (baby)nemo's, schildpadden, zeesterren en ontelbaar veel kleurrijke vissen gezien.

Terwijl ik in Gili was, kwam op Twitter een foto voorbij van de vulkaan Kelimutu op het eiland Flores. Nick en ik besloten dat we dit wilden zien. Ik stel voor om scooters te huren en er zelf heen te rijden. Na wat research komen we erachter dat het ruim duizend kilometer rijden is, dat we drie eilanden moeten doorkruisen en dat we dat in ongeveer een week moeten doen.. We kijken elkaar aan met de gedachte dat dat gekkenwerk is, maar het houdt ons niet tegen. En zo begint het avontuur!

Vanaf Gili gaan we terug naar Lombok. Daar huren we twee scooters voor slechts €3,50 per dag. Ons wordt vertelt dat we het eiland niet mogen verlaten, maar twee uur later zitten we al op de veerboot op weg naar Sumbawa.

Eenmaal aangekomen op Sumbawa wordt het al snel donker. Het benzinepeil daalt, de vele gaten in de weg zijn moeilijk te zien en mijn ogen tranen van de vele vliegen. Langzaam beginnen we ons te realiseren waar we aan begonnen zijn. Na lang zoeken vinden we uiteindelijk een hotel. Pal naast een moskee, wat tijdens de ramadan geen pretje is. Maar het doet er niet toe, compleet uitgeput val ik als een blok in slaap.

Sumbawa is totaal niet toeristisch, tijdens de acht uur rijden op een dag komen we misschien twee andere toeristen tegen. Iedereen zwaait en roept naar ons, sommige bewoners kijken ons zelfs met open mond aan. Een vrouw komt naast ons rijden en nodigt ons uit op haar boerderij. Vol trots stelt ze ons voor aan haar familie en laat ze haar land zien. We proeven allerlei soorten fruit waar ik het bestaan niet van wist, maar het geeft ons nieuwe energie om vol gas door te rijden naar de haven.

Daar aangekomen wordt ons vertelt dat de veerboot vertrekt om 19u. Wauw, we hebben geluk. Snel eten en gaan! We installeren ons op een bed, denken vooral niet aan hoe vies de matrassen zijn en wachten op vertrek. En wachten en wachten.. 'Tien uur' wordt ons vertelt, dan vertrekt de boot. Het blijft alleen akelig rustig.. 'Nee, nee, zes uur 's ochtends, dan vertrekt de boot!' Ondertussen wijst Nick me erop dat we niet de enigen op de boot zijn, we hebben gezelschap van ratten. Uiteindelijk vertrekt de boot de volgende dag om half tien. Helaas missen we hierdoor een hele dag, want we komen pas aan het einde van de middag aan in Flores.

Waar we 400km op een dag reden in Sumbawa, halen we de 200km nog niet in Flores. Het is een aaneenschakeling van haarspeldbochten en overal zijn wegwerkzaamheden. Maar de uitzichten zijn fantastisch.

Een roadtrip is alleen geen roadtrip als je niet een keer een afslag mist. We belandden op een weg wat geen weg te noemen is, gaten met losse stenen en hier en daar een stukje asfalt is meer op zijn plaats. Maar hierdoor komen we wel langs traditionele dorpen van Ngada mensen, rijden we langs watervallen en zien we prachtige rijstvelden.

Uiteindelijk komen we heelhuids aan in Ende, waar we dezelfde avond nog een taxi nemen naar het dorp Moni, waar de Kelimutu vulkaan is. We made it! We staan de volgende morgen om vier uur op om de zonsopgang vanaf de vulkaan te zien.

Maar ken je dat verhaal van die twee mensen die 1500km op een scooter rijden om een vulkaan te zien? Nou, ze zagen niks want de top van de vulkaan was compleet in de wolken... Gelukkig klaart het na een uur op en krijgen we de kans om de drie meren op de vulkaan te zien. Heel bijzonder om de verschillende kleuren van de meren te zien. En als klap op de vuurpijl komen er ook nog eens een stuk of tien apen tevoorschijn.

Nadat we van de oostkust van Flores weer terug zijn gereden naar de westkust, besluiten we om met de boot terug te gaan naar Lombok. We vinden een boottrip dat onze scooters mee wil nemen, welke vervolgens op de boot getilt worden. Tijdens de trip gaan we onder andere naar het eiland Komodo, om de Komododragons te zien. Niet zonder gevaar, deze beesten zijn kanibalen en hebben buffels en apen op het menu.

Na het aanrijden van een hond en Nick die drie keer van zijn scooter gevallen is, komen we tien dagen later, moe maar voldaan, weer heelhuids aan in Lombok. Dit was absoluut een onvergetelijke roadtrip!

Met vervolgens nog vijf dagen te gaan, heb ik een druk programma in Bali. Zeiden we na onze roadtrip nog dat we helemaal klaar waren met scooters, huren we toch weer een scooter om Bali te verkennen. Het blijft een makkelijk en goedkoop vervoermiddel.

Vanuit Ubud maken we dagtrips naar allerlei tempels. Omdat Bali een van de weinige eilanden is waar het hindoeïsme het belangrijkste geloof is, is het eiland niet te vergelijken met de andere eilanden waar voornamelijk moslims wonen. In elke straat is wel een tempel te vinden, maar de grote zijn zeker het bezoeken waard. Midden in het regenwoud, op een rots aan zee of naast een vulkanisch meer, allemaal zijn ze even bijzonder.

Helaas komt aan alles een eind. Ik had nog graag langer in Indonesië willen reizen, maar het is ook goed om weer naar huis te gaan. Ik ben nu in Hongkong en heb nog 12,5 uur vliegen te gaan voor ik in Amsterdam ben. Dus tot snel!