Down South
Door: Hermien
Blijf op de hoogte en volg Hermien
14 April 2013 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Wellington - 'Het is twee uur 's nachts, ik lig in een hostel in een stad, waar niemand mij hoort, niemand mij kent en niemand mij stoort...'
Helaas is dit niet het geval. Ik word wakker van een geluid dat nog het beste te omschrijven is als stationair draaiende motor van een grasmaaier in een kamer van drie bij vier meter. Geen oordoppen die helpen tegen het geluid die de man in het bed boven mij produceert.
Gelukkig voor mij (en helaas voor hem) gaat mijn wekker om 6.00 uur. Het is tijd om met de ferry naar het Zuidereiland te varen!
Er werd mij gevraagd hoe de overtocht met de ferry was. Nou, de bankjes op de boot lagen heerlijk en ondanks dat er live een bandje speelde (om 9.00 uur 's ochtends?) heb ik heerlijk bijgeslapen!
Het Zuidereiland is ontzettend mooi. Ik heb prachtige uitzichten gezien, die nauwelijks vast te leggen zijn met mijn camera en moeilijk te omschrijven zijn, maar ik ga een poging wagen ;).
Een van de eerste stops was Kaiteriteri, een klein plaatsje in het Abel Tasman National Park. Vanaf daar ben ik samen met Tsjitske (een Nederlandse meid die ik heb leren kennen en waar ik drie weken mee samen gereisd heb) met een rondvaartboot door het Abel Tasman National Park gevaren, om vervolgens een stuk te gaan wandelen.
Na een tocht langs onder andere the Split Apple Rock, zeehonden en het eiland Adele, kwamen we aan bij het eiland Torrent Bay. Het type eiland met een wit strand en helder blauw water :).
En daar sta ik dan, tot mijn heupen in het water en voor me zwemt (in mijn ogen) een gigantische vierkante platvis.. pleh?!
Tijdens onze wandeling van 2,5 uur door het park moesten we het water op het eiland Torrent Bay oversteken. De vrouw in de kiosk verzekerde ons echter dat om 12.00 uur het tij wel gekeerd was, een uur later was dit alleen nog steeds niet het geval. Maar omdat we de boot moesten halen, moesten we wel doorlopen en het water oversteken. En dus voelde het even alsof ik weer gewoon in Nederland aan het wadlopen was. Maar het was het waard, de uitzichten in het park waren ontzettend mooi. Blauwer dan dat kan de zee niet worden en om je waterfles te vullen in een waterval blijft bijzonder.
Na het bewonderen van de natuur, was het tijd voor een verkleedfeest in Lake Mahinapua. In een café (lees: schuur), waar de tijd al twintig jaar stil stond en waar de muziek nog uit een jukebox kwam, had iedereen van de Kiwibus zich zo 'tight and bright' mogelijk verkleed. Ik moet wel toegeven dat het feestje niet kon tippen aan de vele verkleedfeestjes in Groningen en vooral in Delft ;).
Een andere stop was Franz Josef, een klein dorp gelegen aan de voet van de Franz Josef Gletsjer. Het dorp deed me denken aan een wintersportdorp in de Alpen. Het is echter een unieke plek, slechts op één andere plek ter wereld (Patagonia, Zuid-Amerika) mond een gletsjer uit in een regenwoud.
Met een helicopter ben ik naar de gletsjer gevlogen. Super gaaf om in een heli te zitten! Mijn humeur was alleen redelijk beneden peil, omdat ik na het maken van de eerste foto erachter kwam dat de batterij van mijn camera leeg was. Geen slimme actie van mijzelf.. De tocht op de gletsjer was erg bijzonder. Op sommige plekken was het ijs helder blauw en er waren grotten in het ijs waar je doorheen kon lopen. Gelukkig heeft iemand anders tijdens de tocht foto's gemaakt en die later naar mij gestuurd. Heb ik uiteindelijk toch nog een tastbare herinnering aan deze bijzondere ervaring!
Des te zuidelijker ik vervolgens reisde, des te mooier het werd. Zoals Wanaka, een dorp gelegen aan een groot meer, omringd door bergen. En er was daar een alternatieve bioscoop, Paradiso Cinema, waar maar een film per keer draait en waar de bioscoopstoelen geen gewone stoelen zijn. Vanaf oude banken, stoelen en zelfs twee auto's kon je de film bekijken. In de pauze waren er heerlijke zelfgebakken chocolate cookies (nomnomnom!!). Hier hebben we The Hobbit gekeken, wat extra leuk was, omdat we op het Noordereiland naar de filmset van deze film zijn geweest.
Maar mijn favoriete stop in heel Nieuw Zeeland was Queenstown. Het uitzicht was net zo mooi als in Wanaka, maar Queenstown is groter. Free food in het hostel, de leuke winkeltjes, maar vooral de gezellige kroegen zorgden voor een erg leuke tijd daar. Helaas werd het wel kouder en lijken de temperaturen steeds meer op die in Nederland.
Op het moment ben ik in Christchurch. Het is mijn laatste stop en tegelijkertijd ook de meest indrukwekkende. Twee jaar geleden was hier een aardbeving met een kracht van 6.3 op de schaal van Richter, waarbij 185 mensen zijn omgekomen. De meeste schade was in het centrum van de stad en nu, twee jaar later, ziet het er nog steeds uit als een oorlogsgebied. De meeste straten zijn afgezet en overal waar je komt zijn hekken, graafmachines en zie je verwoeste gebouwen. Er is dan ook weinig te doen in deze stad. Er is nog één museum open, er is een groot park en verder is er een alternatief winkelcentrum gemaakt van zeecontainers. Maar het blijft bizar om te zien hoe alles nog steeds in puin ligt. Heel triest.
Overmorgen vlieg ik alweer naar Australië, de tijd is werkelijk voorbij gevlogen! Ondanks dat ik hier veel mooie dingen heb gezien, kijk ik ook erg uit naar Australië. De vele kleine dorpjes in Nieuw Zeeland zijn mooi, maar ook erg stil. Dus op naar Melbourne!
Helaas is dit niet het geval. Ik word wakker van een geluid dat nog het beste te omschrijven is als stationair draaiende motor van een grasmaaier in een kamer van drie bij vier meter. Geen oordoppen die helpen tegen het geluid die de man in het bed boven mij produceert.
Gelukkig voor mij (en helaas voor hem) gaat mijn wekker om 6.00 uur. Het is tijd om met de ferry naar het Zuidereiland te varen!
Er werd mij gevraagd hoe de overtocht met de ferry was. Nou, de bankjes op de boot lagen heerlijk en ondanks dat er live een bandje speelde (om 9.00 uur 's ochtends?) heb ik heerlijk bijgeslapen!
Het Zuidereiland is ontzettend mooi. Ik heb prachtige uitzichten gezien, die nauwelijks vast te leggen zijn met mijn camera en moeilijk te omschrijven zijn, maar ik ga een poging wagen ;).
Een van de eerste stops was Kaiteriteri, een klein plaatsje in het Abel Tasman National Park. Vanaf daar ben ik samen met Tsjitske (een Nederlandse meid die ik heb leren kennen en waar ik drie weken mee samen gereisd heb) met een rondvaartboot door het Abel Tasman National Park gevaren, om vervolgens een stuk te gaan wandelen.
Na een tocht langs onder andere the Split Apple Rock, zeehonden en het eiland Adele, kwamen we aan bij het eiland Torrent Bay. Het type eiland met een wit strand en helder blauw water :).
En daar sta ik dan, tot mijn heupen in het water en voor me zwemt (in mijn ogen) een gigantische vierkante platvis.. pleh?!
Tijdens onze wandeling van 2,5 uur door het park moesten we het water op het eiland Torrent Bay oversteken. De vrouw in de kiosk verzekerde ons echter dat om 12.00 uur het tij wel gekeerd was, een uur later was dit alleen nog steeds niet het geval. Maar omdat we de boot moesten halen, moesten we wel doorlopen en het water oversteken. En dus voelde het even alsof ik weer gewoon in Nederland aan het wadlopen was. Maar het was het waard, de uitzichten in het park waren ontzettend mooi. Blauwer dan dat kan de zee niet worden en om je waterfles te vullen in een waterval blijft bijzonder.
Na het bewonderen van de natuur, was het tijd voor een verkleedfeest in Lake Mahinapua. In een café (lees: schuur), waar de tijd al twintig jaar stil stond en waar de muziek nog uit een jukebox kwam, had iedereen van de Kiwibus zich zo 'tight and bright' mogelijk verkleed. Ik moet wel toegeven dat het feestje niet kon tippen aan de vele verkleedfeestjes in Groningen en vooral in Delft ;).
Een andere stop was Franz Josef, een klein dorp gelegen aan de voet van de Franz Josef Gletsjer. Het dorp deed me denken aan een wintersportdorp in de Alpen. Het is echter een unieke plek, slechts op één andere plek ter wereld (Patagonia, Zuid-Amerika) mond een gletsjer uit in een regenwoud.
Met een helicopter ben ik naar de gletsjer gevlogen. Super gaaf om in een heli te zitten! Mijn humeur was alleen redelijk beneden peil, omdat ik na het maken van de eerste foto erachter kwam dat de batterij van mijn camera leeg was. Geen slimme actie van mijzelf.. De tocht op de gletsjer was erg bijzonder. Op sommige plekken was het ijs helder blauw en er waren grotten in het ijs waar je doorheen kon lopen. Gelukkig heeft iemand anders tijdens de tocht foto's gemaakt en die later naar mij gestuurd. Heb ik uiteindelijk toch nog een tastbare herinnering aan deze bijzondere ervaring!
Des te zuidelijker ik vervolgens reisde, des te mooier het werd. Zoals Wanaka, een dorp gelegen aan een groot meer, omringd door bergen. En er was daar een alternatieve bioscoop, Paradiso Cinema, waar maar een film per keer draait en waar de bioscoopstoelen geen gewone stoelen zijn. Vanaf oude banken, stoelen en zelfs twee auto's kon je de film bekijken. In de pauze waren er heerlijke zelfgebakken chocolate cookies (nomnomnom!!). Hier hebben we The Hobbit gekeken, wat extra leuk was, omdat we op het Noordereiland naar de filmset van deze film zijn geweest.
Maar mijn favoriete stop in heel Nieuw Zeeland was Queenstown. Het uitzicht was net zo mooi als in Wanaka, maar Queenstown is groter. Free food in het hostel, de leuke winkeltjes, maar vooral de gezellige kroegen zorgden voor een erg leuke tijd daar. Helaas werd het wel kouder en lijken de temperaturen steeds meer op die in Nederland.
Op het moment ben ik in Christchurch. Het is mijn laatste stop en tegelijkertijd ook de meest indrukwekkende. Twee jaar geleden was hier een aardbeving met een kracht van 6.3 op de schaal van Richter, waarbij 185 mensen zijn omgekomen. De meeste schade was in het centrum van de stad en nu, twee jaar later, ziet het er nog steeds uit als een oorlogsgebied. De meeste straten zijn afgezet en overal waar je komt zijn hekken, graafmachines en zie je verwoeste gebouwen. Er is dan ook weinig te doen in deze stad. Er is nog één museum open, er is een groot park en verder is er een alternatief winkelcentrum gemaakt van zeecontainers. Maar het blijft bizar om te zien hoe alles nog steeds in puin ligt. Heel triest.
Overmorgen vlieg ik alweer naar Australië, de tijd is werkelijk voorbij gevlogen! Ondanks dat ik hier veel mooie dingen heb gezien, kijk ik ook erg uit naar Australië. De vele kleine dorpjes in Nieuw Zeeland zijn mooi, maar ook erg stil. Dus op naar Melbourne!
-
14 April 2013 - 10:37
Jeannette:
Hoi Hermien,
Wat leuk om je verslag te lezen en fijn dat je zo geniet! Ook in Melbourne weer veel plezier!
groetjes, Jeannette -
14 April 2013 - 11:50
Astrid:
He Hermien!!
Dat klinkt allemaal goed zeg!!!
Geniet ervan en veel plezier in Australie.
Liefs Astrid -
14 April 2013 - 16:29
Janty:
Leuk!!
Haha je hebt natuurlijk over vanalles kunnen nadenken toen die man lag te snurken, vreselijk, ik leef met je mee ;)
Goede vlucht alvast naar Australië en de groetjes van ons! -
14 April 2013 - 18:38
Helma:
Hey! Het klinkt (leest ;)) allemaal super! Ik ben heel erg benieuwd naar al die mooie foto's. Heel veel plezier in Australië!
Liefs, Helma -
14 April 2013 - 19:16
Oele Boelie En Doale Heer:
He ons Mientje, wat kenst doe dat ja mooi omschrieven van dei kerel boven die?
Wie kennen om hier heur'n snurken.
Mooi verhoal en lees wel dast geniet's doar in ver weggie land.
Dut ons ook weer goud.
Hier ook alles op z'n rolletjes allain Timo is al zo groot worden dat hij
mor amper meer deur de deure ken ha ha.
Groetjes en dikke ........ van U en Mie
-
15 April 2013 - 12:16
Sabine:
Moppie! Fijn om te lezen dat je het naar je zin hebt gehad in Nieuw-Zeeland! Op naar het volgende avontuur:)! Dikke knuffel voor jou! -
15 April 2013 - 21:12
Ina:
Ha Hermini, wat weer een machtig mooi verhaal, wat een belevenissen. Ik zie je daar al liggen ( kan je gezicht voor me zien) hihi met die gezellige kerel boven je. Veel plzier in Australie. Ik ben nu al weer benieuwd naar je belevenissen daar!! gr uit sell`n -
16 April 2013 - 21:47
Gea Meulman:
Prachtig Hermien, al die verhalen van jou, zie het zo voor me!
Heel veel plezier in Australië ! Kijk nu al uit naar je volgend verhaal!
Groetjes uit Vlagtwedde. -
21 April 2013 - 20:22
Trientje Volders En Fam.:
Moi Hermien, met volle aandacht je verslag gelezen(prachtig)
Fijn dat je zo geniet
Wij wensen je nog mooie dagen toe, en blijven je volgen.
Trientje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
